پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

الزام به تهیه و تدوین «سند ملی موسیقی» ایران از سال‌ها پیش مطرح بودو پس از فراز و نشیب‌های زیاد، بالاخره این سند اواسط سال ۱۴۰۲ منتشر شد، سندی که به گواه بسیاری از هنرمندان این حوزه، کلی و مبهم بوده و قابلیت تفسیرپذیری دارد. در سند به جای تعاریف تخصصی و دقیق، اصطلاحات ابهام‌برانگیز، غیرشفاف و به تعبیر بعضی از کارشناسان «عوامانه» به کار برده شده است. از سویی بسیاری از مطالبات جامعه موسیقی همچنان بی‌پاسخ مانده است؛ در واقع، سند فاقد توان پاسخگویی به راست ذاتی تدوین شدن خودش است. درباره این سند گفتگو‌های مفصلی انجام گرفته که در ادامه، چکیده پاسخ‌های سه نفر از هنرمندان موسیقی در خصوص این موضوع ارایه شده است.

موسیقی آیینی و مذهبی بیان‌کننده باورها و اعتقاداتی است که از گذشته تا به امروز وجود داشته است؛ اعتقاداتی که امروز رنگ دیگری گرفته و باورهایی که غیرباورشده‌اند آنچنان که در هنرهم تأثیرگذاربوده و دیگر کمتر شاهد آثارهنری مذهبی هستیم که براساس باورها، اعتقادها و دانش‌ها شکل بگیرد، بویژه در تولیدات موسیقی؛ یا اگرهم هست خیلی نایاب است. عده‌ای تقصیرکار را برگردن سیاست و فضای جامعه می‌اندازند و عده‌ای دیگر بودجه‌های محدود را بهانه می‌کنند. این مسیرسبب شده موسیقی‌های وارداتی تاثیر مخربی برتولیدات مذهبی داشته باشند.